Skip to content

Robbie Mulder

“The price of doing the same old thing is far higher than the price of change. – Bill Clinton”

26 oktober 2014 Hans


Vandaag reed ik over de Dr. Ebelsweg naar Haren, langs begraafplaats Harener Hof. Als je er nooit iemand naar toe gebracht hebt, weet je niet waar het is. Het ligt verscholen achter bosschages en een bescheiden muur, links van de weg. Daar ligt Hans in mijn azuurblauwe vest, met in het wit op de borst: Italia.
Ik rij wel vaker langs de begraafplaats en meestal denk ik niet aan Hans. Maar nu vallen de bladeren voorzichtigjes op de weg, een bescheiden aankondiging van de onontkoombare herfst. En dat leidt opeens tot gedachten aan Hans, begraven in mijn Italia vest.
In café Buckshot aan het Zuiderdiep stonden we aan de bar. We kletsten wat en ik vroeg Hans de oren van zijn kop over de kanker die hij had. Begonnen met een voorzichtige hersentumor, die 3 jaar daarvoor al was ontdekt. Ik weet nog dat hij vertelde hoe zat hij het was om dodelijk ziek te zijn. “Ik heb zo langzamerhand alles al drie keer voor de laatste keer gedaan”. Bij de eerste ontdekking werd gezegd dat hij nog 6 maanden te leven had, maar nu was hij al jaren verder. Hij had stress van het leven.
Die avond had ik mijn Italia vest aan. Gekocht in het azuurblauwe land van herkomst. Hans vond ‘m prachtig. Ik trok hem uit, hij trok hem aan en ik wilde hem niet meer terug. Dat was het en een half jaar later was hij dood. Een van zijn beste vrienden vertelde me dat hij in het Italia vest begraven wilde worden. Niet om mij natuurlijk, maar om Italia. Toen ik bij de begrafenis naar zijn kist keek zag ik vooral dat blauwe vest. Ik was trots.
Op deze woensdagmiddag, 4 jaren later, zie ik Hans even weer. Ik zie hem op de fiets op Ameland, ik zie hem druk verhalend bij de Thai aan het Schuitendiep en ik zie hem in zijn badkamer aan de Grote Markt in het appartement dat hij een half jaar huurde omdat hij nog 1 keer onder de Martinitoren wilde wonen.
Het weer is prachtig, de Dr. Ebelsweg glanst van nazomerse zonnestralen. Harma Boer hoor ik voor de vierde keer zeggen dat deze dag een cadeautje is. Het is zo’n dag om lekker loom te leven. Verderop rust Hans eeuwig op de Harener Hof. Hij ligt er schitterend bij.